WF Medemblikkers:
Voetballers: Ad, Peter B, Peter W, Gerard, Sijmen, Jan, Jaap I, Lex, Fred
Coach Cees
Toeschouwer Paul
Een goed georganiseerd zonnig toernooi met een lekker koud buffet aan het einde. Helaas waren de uitslagen van onze kant iets minder. De eerste wedstrijd werd nog gewonnen met 6-1 maar daarna werd duidelijk dat het aantal trainingsuren dit seizoen nog wat aan de lage kant waren. De drie wedstrijden daarna werden alle verloren. Beetje slordig spel, teveel balverlies en wat grote gaten tussen de linies.
Peter B heeft een aantal keren wissel gestaan (was dat de reden van de verloren wedstrijden?) en daarbij deze filmpjes en foto’s gemaakt. Peter bedankt !
Een negatief puntje was dat we helaas verkeerd geparkeerd stonden, we stonden bij de bussen (die dag waren er 0) en dus drie auto’s met een parkeerboete. Totaal 300 euro. Het mooie dat deze boete gedeeld wordt de WF leden.
———
Na onze verliespartijen en door deze boete werd er, door ons welbespraakt lid en oud cabaratier (GD) de volgende brief ingezonden:
Als je naar Hoorn gaat om wat voor reden dan ook dan weet je als Medemblikker dat je je gaat begeven onder de orgeldraaiers, kassie-venters, scharensliep.
Op zich op voorhand geen beroerde mensen, maar dat je alvast maar bent gewaarschuwd.
En jawel hoor, weer voor € 327,00 opgelicht.
Drie keer een bekeuring van € 109,00 omdat recent op de parkeerplaats de verkeersituatie was gewijzigd. Wij Medemblikkers zouden in zo’n situatie een oogje dichtknijpen maar niet de Horinees.
Laat ik daar maar eens een voorbeeld van geven.
Toen wij vroeger de winkel nog in het Bagijnhof hadden, mocht je de eerste helft van de maand links van de straat parkeren en de tweede helft van de maand rechts. De eerste dag van de maand stond je dus steevast aan de verkeerde kant van de straat en zo ook halfweg de maand. Toen ik dus weer eens aan de verkeerde kant van de weg geparkeerd stond stapt politie de Putter bij me de winkel binnen. Hij was een trouw supporter van DEK waarin ik toen in het eerste voetbalde dus dat zal ongetwijfeld meegespeeld hebben maar dit was wat hij zei. “Gerard als ik jou was zou ik je auto maar gauw aan de andere kant van de straat zetten want straks loopt er een politie voorbij en krijg je een bekeuring. Tot kijk he. Dus Horinezen, zo kan het ook.
En ja, er werd ook nog gevoetbald. De eerste wedstrijd gingen we nog op dezelfde voet verder als waar we met het JVC toernooi mee waren geëindigd. Pats boem, gelijk 6-1 in de pocket.
Aangezien veel van onze tegenstanders ooit het spelletje hadden geleerd in het Caribisch gebied en het tegenviel dat in de eerste wedstrijd hun salsa voetbal alleen blijkbaar niet genoeg was, gooide men het vanaf de tweede wedstrijd over een heel andere boeg. De “hoogpoter” werd ingezet. En dan bedoel ik niet in het veld maar langs de lijn. Aan de rand van het veld werd een dame van aantrekkelijke leeftijd geposteerd met een paar benen waar geen eind aan leek te komen en die bij diverse van onze jongens zeg maar het zicht op de bal wat troebleerde. Bij mijzelf ging het zelfs zover dat ik de tweede wedstrijd al na 5 minuten met een niet definieerbare blessure het veld moest verlaten. Het was niet haar kont maar die van mijzelf die het onmogelijk maakte de wedstrijd voort te zetten. Terug van het douchen heb ik nog met afgrijzen het restant van ons toernooi bekeken maar heren als we verder willen komen moeten we eerlijk zijn tegenover elkaar. Dramatisch is wel een heel bescheiden betiteling van wat er werd voorgeschoteld. Tegen het einde van de laatste wedstrijd sprintte trainer Cees teneinde raad zelfs het veld in, daarbij gebruik makend van al zijn oude keepers ervaring door zich onverschrokken voor de bal te gooien om zo alsnog de 0-7 te voorkomen. Hier zou een gesprek op hoog psychiatrisch niveau absoluut geen kwaad kunnen want ik vraag me bezorgd af of onze trainer deze wanprestatie wel kan verwerken.
Gelukkig hebben die Horinezen ook hun goede kanten. Met een heerlijk buffet en een paar lekkere koude biertjes werd het uiteindelijk gewoon weer gezellig zoals we dat met elkaar gewend zijn. En zo hoort het ook.
